محاسبه شارژ ساختمان چگونه است؟

یکی از مشکلات زندگی شهری آپارتمان نشینی است. هر چه شهر بزرگتر زندگی در آن پیچیده تر است. با افزایش آپارتمان ها و زندگی گروهی در یک مجتمع قاعدتا مشکلاتی برای افراد بوجود خواهد آمد. افراد برای رفع آن باید قوانین آپارتمان نشینی را بدانند. در ادامه توضیح خواهیم داد که محاسبه شارژ ساختمان چگونه است؟ شرایط و قوانین پرداخت شارژ در آپارتمان ها از نکات مهمی است که مالک و مستاجر باید بدانند. معمولا اکثر افراد از قوانین و نحوه محاسبه شارژ آپارتمان اطلاعات کافی ندارند و همین مسئله سبب اختلاف بین همسایگان می شود. افراد ساکن در یک ساختمان باید هزینه های مشترک و غیر مشترک را بدانند و در مورد نحوه پرداخت آن  آگاهی داشته باشند.

محاسبه شارژ ساختمان

همه افراد ساکن در یک مجموعه، برای محافظت از بخش های مشترک آپارتمان باید محاسبه شارژ ساختمان را انجام داده و شارژ را پرداخت کنند. این قسمت های مشترک را مشاع می گویند. هزینه های پرداختی فقط برای بخش های قابل استفاده نیست بلکه برای همه قسمت های یک آپارتمان است. این شارژ تعیین شده معمولا به صورت ماهانه تعیین و پرداخت می شود. برای قسمت های بلااستفاده نیز معمولا با توافق مالک و مستأجران مبلغی در نظر گرفته می شود.  بر طبق قوانین، معمولا شارژ ساختمان بر اساس متراژ هر واحدی که مستاجر در اختیار دارد محاسبه می شود. همچنین شارژ  فضای قابل استفاده اعم از حیاط، بالکن یا تراس فقط برای مصرف کننده آن است و شارژ پرداختی برای همان فرد محاسبه می شود.

قوانین آپارتمان نشینی

سالها از زندگی شهر نشینی می گذرد. مردم با توجه به ارزان بودن آپارتمان، گزینه آپارتمان نشینی را انتخاب کرده اند. ولی هنوز فرهنگ آپارتمان نشینی در بین مردم جا نیفتاده است. ممکن است افراد ساکن در یک مجتمع، از قوانین آگاهی نداشته باشند. اگر هم بدانند خود را ملزم به رعایت آن نمی دانند. بسیاری از افراد شرایط آپارتمان را با خانه مستقل یکسان در نظر می گیرند. مثلا استفاده بدون اجازه از فضاهای غیر مشاع یا عدم رعایت نظافت و غیره.

لازم است که افراد به قوانین سکونت در آپارتمان ها واقف باشند. زیرا با دانستن این قوانین زندگی آرام تر پیش می رود. این قوانین برای یک زندگی راحت تنظیم شده است. همه قوانین آپارتمان نشینی برای برطرف شدن مشکلات بین همسایگان وضع شده است. از جمله این قوانین، محاسبه شارژ ساختمان است که بسیار اهمیت دارد.

 شارژ و آپارتمان نشینی

در مجتمع های مسکونی، اداری و تجاری همه افراد باید ماهیانه حق شارژ را پرداخت کنند. اگر واحدی خالی باشد مالک بر طبق قانون شارژ ساختمان عهده دار پرداخت شارژ خواهد بود. زیرا تحت این قانون برای واحد خالی نیز محاسبه شارژ ساختمان انجام می شود. مهم نیست که واحد تخلیه باشد یا مستاجر داشته باشد در هر صورت حق شارژ باید پرداخت شود.

گاهی پیش می آید که شارژ ماهیانه توسط ساکنین به طور منظم پرداخت می شود ولی هزینه نسبی در یک ماه کمتر شده است. در این موارد ممکن است مبلغی از شارژ باقی بماند. در این شرایط مدیر یک ساختمان باید به طور مرتب شارژ ماه های آینده را دریافت نماید. ساکنین نیز نباید از پرداخت شارژ امتناع کنند. بنابراین مدیر ساختمان باید صندوقی را در نظر بگیرد. سپس مبلغ مازاد هر ماه را در آن صندوق قرار دهد و این مسئله را به اطلاع ساکنین برساند. ضمنا در مورد نحوه استفاده از آن نیز با ساکنین مشورت کند و نهایتا برای ساختمان مورد استفاده قرار گیرد.

بعضی مواقع ساکنین طبقه همکف یا اول در مورد محاسبه مبلغ شارژ اعتراض دارند. مثلا از آسانسور استفاده نمی کنند و نباید هزینه آن را پرداخت کنند. در این موارد مدیر باید بداند که هزینه تعمیر و نگهداری آسانسور از جمله هزینه های مشترک است. ساکنین همه طبقات نیز باید آن را در نظر بگیرند و حق شارژ خود را پرداخت کنند. در قرارداد اجاره، موضوع پرداخت شارژ ذکر می شود. به ازای هر واحدی که در اختیار مستاجر است، باید ماهیانه شارژ مربوط به آن واحد را پرداخت کند.

قوانین شارژ ساختمان

اطلاع داشتن از قوانین در مورد همه چیز اهمیت دارد. در آپارتمان نشینی این مسئله بسیار مهم است زیرا افرادی که در یک مجموعه زندگی می کنند نمادی از جمعیت شهری هستند. بنابراین دانستن قوانین برای زندگی راحت تر از وظایف یک شهروند است. این قوانین در یک شهر باشد یا در یک آپارتمان لازم و ملزوم همدیگر هستند. هزینه های آپارتمان هم برای مالک است و هم مستأجر. بر اساس قوانین مالک و مستأجر مواردی که مالک باید پرداخت کند کاملا تعریف شده است. به طور کلی برای محاسبه شارژ ساختمان باید هزینه های نسبی و ثابت را در نظر بگیریم.

از جمله هزینه های نسبی آپارتمان شامل: هزینه های آسانسور، آب، برق، گاز، ایزوگام، هزینه های تعمیر و نگهداری ساختمان، پارکینگ و سایر هزینه ها است. این هزینه ها  معمولا بر اساس تعداد افراد و متراژ ساختمان محاسبه می شوند. همچنین هزینه های بیمه ساختمان از جمله آسانسور و آتش سوزی و غیره نیز در ردیف محاسبه شارژ ساختمان قرار می گیرد. هزینه های ثابت، شامل: نگهداری گل و گیاه، سرایداری، نگهبانی، تاسیسات و آسانسور است. تفاوت این دو هزینه در این است که هزینه نسبی ربطی به مساحت آپارتمان ندارد و بین همه واحد به طور یکسان تقسیم می شود.

حق شارژی که مستاجر پرداخت می کند شامل: تعمیر و نگهداری آسانسور، آسیب به ساختمان، عوارض پسماند شهرداری، گاز، آب، برق، تلفن، فاضلاب در زمان اقامت مستاجر است. ولی هزینه هایی که بابت تعمیر و کنترل فاضلاب، عوارض نوسازی شهرداری، ترکیدگی لوله، تعمیرات اساسی آسانسور و بخش هایی از خانه ،به عهده مالک می باشد.

نحوه محاسبه شارژ ساختمان

برای محاسبه شارژ ساختمان از دو روش می توان اقدام کرد. محاسبه هزینه های مشترک از راه قانونی و قراردادی امکان پذیر است. بر اساس قانون تملک، حق شارژ هر واحد براساس مساحت آن محاسبه می شود. اول از همه هر ساختمان باید یک مدیر یا هیئت مدیره از افراد ساکن در آپارتمان داشته باشد. سپس براساس نوع آپارتمان و هزینه های آن یکی از روش های محاسبه شارژ ساختمان انتخاب می شود. معمولا شارژ ساختمان به صورت واحدی محاسبه می شود. اما شارژ  براساس متراژ، تعداد نفر در هر متراژ، یا هر دو و سایر موارد محاسبه می شود.

در مجتمع های مسکونی، اداری و تجاری با توجه به تعداد واحدها شارژ محاسبه و پرداخت می شود. البته داشتن یا نداشتن انباری و پارکینگ برای هر واحد نیز باید در نظر گرفته شود. برخی آپارتمان ها سیستم گرما و سرمای مستقل دارند که در محاسبه شارژ ساختمان حذف می شود. ولی شارژ ثابتی که وجود دارد براساس متراژ هر واحد محاسبه می شود. برای محاسبه شارژ ساختمان معمولا هزینه های آب به ازای هر نفر محاسبه می شود. هزینه گاز براساس متراژ هر واحد در نظر گرفته می شود و هزینه برق برای هر واحد بدون در نظر گرفتن متراژ تعیین می شود.

در روش های مختلف محاسبه هزینه آب، گاز و برق با توافق همه افراد مشخص می شود و شارژ ماهیانه را تعیین می کنند. در روش های محاسبه شارژ ساختمان هزینه ایزوگام پشت بام و نمای ساختمان به عهده همه ساکنین است و فرقی نمی کند مجتمع مسکونی، اداری یا تجاری باشد. ضمنا اگر حق شارژ براساس تعداد افراد هر واحد محاسبه شود، منطقی است که نوزاد هم شامل حق شارژ شود. البته در قانون در مورد این مسئله مطلبی بیان نشده است.

مدیریت

با اینکه محاسبه شارژ ساختمان و دریافت آن از افراد ساکن در یک مجتمع، دردسرهای خود را دارد. ولی بهتر است یک نفر این مسئولیت را قبول کند تا آرامش برای همه ساکنین فراهم شود. معمولا یکی از اختلاف های ساکنین آپارتمان ها، عدم پرداخت شارژ یا به موقع پرداخت نکردن آن است. مدیر ساختمان باید راه حل قانونی برای برخورد با فردی که حق شارژ خود را پرداخت نمی کند، داشته باشد. ابتدا تذکر کتبی بدهد. در صورت عدم پرداخت، اظهارنامه برای فرد تهیه و ابلاغ کند تا در مدت ۱۰ روز شارژ خود را پرداخت کند. اگر فردی سهم بدهی شارژ مشترک خود را پرداخت نمی کند، باید به فرد اعلام شود که از ارائه خدمات جلوگیری خواهد شد.

اگر با همه این موارد هنوز حق شارژ خود را پرداخت نمی کند، می توان به اداره اجرای اسناد رسمی مراجعه کرده و درخواست صدور اجراییه کند. مدیر می تواند با توجه به شرایط اداره اجرایی، هر مالی را از مالک یا مستاجر توقیف کند تا حق شارژ خود را پرداخت کند. اگر حق شارژ زیر ۲۰ میلیون باشد، مدیر می تواند به شورای حل اختلاف شکایت کند. اگر بالای ۲۰ میلیون باشد به دادگاه عمومی محل سکونت مراجعه کند تا حق شارژ فرد را مطالبه نماید.

مدیر ساختمان باید بداند که پرداخت حق شارژ یک مسئله قانونی است و نه قراردادی. بنابراین هر فردی که ساکن یک مجتمع است باید خود را موظف به پرداخت حق شارژ بداند. شارژ ساختمان در ماده ۱۰ قانون تملک آپارتمان ها وجود دارد. در صورت عدم پرداخت، مدیر این حق را دارد که به صورت حقوقی مسئله را مورد پیگیری قرار دهد.

مطالب بیشتر: