ارائه توضیح درباره معماری پارامتریک و شیوه های خاص آن

معماری پارامتریک

پارامتریسم نوعی از سبک معماری مبتنی بر فناوری رایانه ای و الگوریتم است. این مفهوم به واسطه تکنیک ‌های انیمیشن دیجیتال در اواسط دهه 1990 پدیدار شد، اما در اوایل قرن بیست و یکم با توسعه طراحی پارامتریک پیشرفته، برجسته تر شد. این سبک از معماری به عنوان یک روش مبتنی بر الگوریتم که هدف طراحی را با نتیجه طراحی ادغام میکند، شناخته می شود. امروزه طراحی پارامتریک بحث برانگیزترین رویکرد طراحی در میان معماران بوده است. به طوری که با ایجاد هندسه ها و ساختارهای پیچیده از طریق تعامل عناصر با یکدیگر، توجه همه را به خود جلب کرده است.

مدل وارونه کلیسا توسط آنتونیو گائودی یکی از اولین جلوه‌های طراحی پارامتریک است. گائودی در این مدل طاق ‌های زنجیره‌ ای پیچیده را با رشته‌ های وزن دار معلق ایجاد کرد. او در این مدل با تنظیم موقعیت وزنه ها، می توانست شکل قوس های طناب و بر این اساس، کل مدل را تغییر دهد. رویکرد گائودی در این مدل بسیار شبیه محاسبات آنالوگ بود. شایان ذکر است که لوئیجی مورتی اولین معماری بود که از عبارت «معماری پارامتریک» استفاده کرد.

معماری پارامتریک چیست و چگونه به سلامت مرتبط است؟

در اینجا قصد داریم تا در مورد موضوع معماری پارامتریک، طراحی پارامتریک یا پارامتریسم، و تعاریف متعدد در رابطه با گسترش این طرح ها در قرن بیست و یکم بحث کنیم. پس از آن در صدد داریم تا در مورد ارتباط احتمالی بین این طرح ها و سلامت بحث کنیم. اینکه این ارتباطات چه ربطی با موضوع معماری سلامت می تواند داشته باشد. اگرچه معماری پارامتریک یا طراحی پارامتریک موضوع جدیدی نیست، اما در بیست سال گذشته افزایش چشمگیری در تعداد طرح های معماری ارائه شده به این سبک، در سراسر جهان مشاهده می شود.

بحث‌ها و دیدگاه‌ های متفاوتی در مورد تعریف معماری پارامتریک وجود دارد. برای روشن شدن موضوع در اینجا به ارائه بخشی از تاریخچه این سبک از معماری همراه با تحولات گذشته و فعلی آن، خواهیم پرداخت و این موضوع مهم برای محیط‌ های ساخته شده در قرن بیست و یکم را بررسی خواهیم کرد.

معماری پارامتریک یا معماری منحنی

در بحث درباره معماری پارامتریک با چند کلید واژه چون معماری پارامتریک، طراحی پارامتریک و پارامتریسم رو به رو هستیم. دو مورد اول عملا در معنی همپوشانی یکسانی دارند. در واقع معماری پارامتریک اغلب به عنوان بخشی از طراحی پارامتریک در نظر گرفته شده است. کلمه « Parametricism » دارای تعریفی متمایز و در عین حال مشابه با معماری پارامتریک و طراحی پارامتریک است که در ادامه این مقاله به بررسی آن نیز خواهیم پرداخت.

تعریف ساده طراحی پارامتریک عبارت است از؛ اشکال و فرم هایی است که ماهیتی خمیده دارند. این طرح ها اغلب شبیه سهمی یا سایر اشکال روان به شکل کمان هستند. این فرم ها می تواند شامل قوس های ورودی باشد یا کل شکل سازه می تواند به صورت منحنی های روان باشد. نمونه‌ های خوب این نوع طرح ‌ها، ساختمان TWA و اسکله اینگالز در ییل است که توسط« Eero Saarinen » طراحی شده اند. آثار آنتونی گائودی و طراحی‌ های امروزی گوگنهایم فرانک گری در بیلبائو اسپانیا نیز نمونه‌ های خوب دیگری از این طرح‌ ها به حساب می آیند. همانطور که گفته می شود، یک تصویر هزار کلمه ارزش دارد، بنابراین در زیر تصویری را آورده ایم که این فرم متمایز را با منحنی و کمان هایش نشان می دهد. فرم های موجود در ساختمان های پارامتریک نسبت به فرم های جعبه مانند و مستطیل شکل ساختمان ها معمولی متفاوت تر و غیر معمول تر هستند.

روش آنتونی گائودی در طراحی به سبک پارامتریک

کارهای آنتونی گائودی را می‌توان به عنوان نمونه اولیه طرح ‌های مبتنی بر این نوع منحنی ‌ها در نظر گرفت. این طرح ها را می‌توان بر اساس مجموعه ‌ای از « پارامترها » مانند سهمی یا دیگر مقاطع مخروطی ترسیم کرد. در مورد گائودی می توان گفت که او از رویکرد ریاضی برای دستیابی به این اشکال استفاده نکرده است. در واقع او با آویزان کردن زنجیر از سقف استودیوی طراحی خود، طرح های خود را بر اساس منحنی زنجیره ای، ایجاد می کرد. او با استفاده از این زنجیرهای آویزان، و معکوس کردن این قوس‌ها، طرح‌ های خود را تعریف می کرد و اساسا این اشکال را به ‌عنوان یک مفهوم فیزیکی در مقابل معادل ریاضی این پارامترها قرار می داد. در اواسط قرن بیستم، طراحان و مهندسانی، مانند فری اتو، طرح های منحنی را با استفاده از معادلات ریاضی تحت عنوان “پارامتر”، ایجاد کردند.

دلیل افزایش طرح ها و معماری پارامتریک در عصر حاضر

توانایی طراحی، و ساخت این فرم ها با استفاده از رایانه، احتمالا بزرگترین دلیل افزایش طرح های معماری با استفاده از این فرم های منحنی در زمان مدرن می باشد. در گذشته، از آنجا که کار به صورت دستی انجام می شد، زمان صرف شده برای این نوع از معماری بسیار زیاد بود. علاوه بر آن برای مهندسی و ساخت این اشکال مقادیر زیادی فولاد، آلومینیوم و… مورد نیاز بود که به نوبه خود هزینه بسیار بالایی داشت. امروز این فرم ها با استفاده از فاکتورهای محاسباتی بر روی کامپیوترها ایجاد می شوند. درست برخلاف نقشه ها و آزمایش های مختلفی که توسط گائودی و دیگر طراحان در زمان قبل از کامپیوتر، با دست انجام می شده است. امروزه با بهره گیری از برنامه‌های مدرن مثل « CAD »، محاسبات مربوط به این منحنی‌ها و فرم‌ها را می‌توان به صورت شکل ‌هایی سه بعدی ترسیم کرده و به عنوان اشکال معماری نشان داد.

توانایی طراحی، و ساخت فرم های پارامتریک با استفاده از رایانه، بزرگترین دلیل افزایش طرح های معماری پارامتریک در زمان مدرن می باشد.

پارامتریسم و معماری پارامتریک

مانند بسیاری از زمینه های دیگر که اغلب تعاریف متفاوتی از یک موضوع مشابه وجود دارد، در مورد این موضوع نیز وضع به همین منوال است. « Parametric Architecture » عنوان دیگری نیز دارد که به آن
« Parametricism » می گویند. پارامتریسم سبکی در معماری آوانگارد معاصر است که به عنوان جانشین معماری پست مدرن و معماری مدرن ترویج شده است. این اصطلاح در سال 2008 توسط پاتریک شوماخر، شریک معماری زاها حدید ابداع شد. منشا پارامتریسم طراحی پارامتری است. پارامتریسم به برنامه ها، الگوریتم ها و رایانه ها برای دستکاری معادلات در راستای اهداف طراحی متکی می باشد. پارامتریسم یک سیستم خود ارجاعی است که در آن همه عناصر به هم مرتبط هستند و تاثیر بیرونی بر یکی از عناصر باعث ایجاد تغییر در بقیه عناصر می شود. طرح های پارامتریک را می توان از بسیاری جهات تحت عنوان “معماری منحنی” معرفی نمود.

آنتونی گائودی

اشکال منحنی و اشکال ریاضی چه ارتباطی با سلامت و تندرستی دارند؟     

اگر در دنیای مدرن از کودکی بخواهید که خانه ای بکشد، احتمالا یک جعبه مربع یا مستطیل با سقف مثلث (نیم مربع)، یک مستطیل به عنوان در و یک یا دو پنجره مربع می کشد. این طرح به همراه یک دودکش مستطیلی شکل و شاید یک حصار خطی بلند که به شکل اصلی یک مستطیل است، بسیار شبیه به واقعیت و نشانگر نحوه نگاه آنها به نماد یک خانه است. سوال اینجاست که نماد یک خانه به صورت مستطیل ها و مربع ها در ذهن کودکان و بزرگسالان چگونه بر دیدگاه آنها نسبت به طبیعت و جهانی که در آن زندگی می کنند تأثیر می گذارد؟

شاید در وهله اول این موضوع چندان مهم به نظر نرسد، اما اگر کمی زمان صرف کنید متوجه خواهید شد که طبیعت به هیچ وجه به صورت مستطیل و مربع انسجام نیافته است و اغلب اشکال طبیعی منحنی هستند. بدن خود شما نیز بیشتر منحنی است و به هیچ وجه شکل مربع و مستطیل ندارد. بیشتر دنیای طبیعی منحنی است، چه شکل انسان و حیوان، چه اشکال و طرح های مناظر! بیشتر نقاط جهان خمیده هستند، حتی ساختار داخلی شما به عنوان یک اسکلت دارای فرمتی با انحنای طبیعی است. جمجمه، ستون فقرات و قفسه سینه شما بر اساس حالت منحنی شکل گرفته است. با وجود اینکه بسیاری از استخوان‌ های شما تا حدودی خطی هستند، شکلی کمی خمیده دارند.

این امر از نظر ارتباط انسان با جهان طبیعی بسیار مهم است. چرا که درک اهمیت حفظ و مراقبت از طبیعت بدون احساس ارتباط با آن امری محال است! تمرکز پناهگاه در گذشته براین بود که به طور خاص خود را از جهان جدا کنیم تا بقای خود را تضمین نماییم. این ذهنیتِ غلبه بر طبیعت طی قرن ها بشر را از طبیعت دور کرده است در حالی که ما خود بخشی از آن هستیم.

بدن ما به معنای واقعی کلمه بخشی از طبیعت است بنابراین ادامه زندگی ما نیز به سلامت طبیعت وابسته می باشد. آبی که می نوشیم، غذایی که می خوریم و کیفیت محیطی که در آن زندگی می کنیم، میزان سلامتی ما را تعیین می کند. اگر طبیعتی را که از ما برای زنده ماندن حمایت می کند، آلوده یا ویران کنیم، آنگاه چیزی که از بین می بریم باعث نابودی بشریت نیز می شود.

مطالب بیشتر: